Ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) είναι ένας δείκτης βάρους σε σχέση με το ύψος, ο οποίος κατηγοριοποιεί το σώμα στους ενήλικες σε ελλιποβαρές, υπέρβαρο και παχύσαρκο. Χρησιμοποιείται ως εκτίμηση του σωματικού λίπους, αλλά δεν μετρά απευθείας το ποσοστό λίπους. Ο ΔΜΣ υπολογίζεται διαιρώντας το βάρος σε κιλά με το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα (οι τιμές του ΔΜΣ αντιπροσωπεύουν μονάδες kg/m2 και όλες οι τιμές του ΔΜΣ στο παρόν άρθρο πρέπει να θεωρείται ότι μετρούνται σε αυτήν τη μονάδα). Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ΔΜΣ, οι οποίες αναλύονται λεπτομερώς παρακάτω.
5 λεπτά ανάγνωσης
Στη φωτογραφία απεικονίζεται μοντέλο
Εύρος ΔΜΣ ελλιποβαρών ατόμων
Αποτέλεσμα ΔΜΣ: Κάτω από 18,5
Όσοι ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία ορίζονται ως ελλιποβαρείς.
Το χαμηλό βάρος μπορεί να είναι σημάδι ότι δεν τρώτε αρκετά ή μπορεί να υποδηλώνει κάποια υποκείμενη ιατρική πάθηση. Εάν είστε ελλιποβαρείς, επικοινωνήστε με τον γιατρό σας για περαιτέρω αξιολόγηση.
Εύρος ΔΜΣ φυσιολογικού βάρους
Αποτέλεσμα ΔΜΣ: Μεταξύ 18,5 και 24,9
Η ιατρική κοινότητα συνιστά να διατηρείτε το βάρος σας εντός αυτού του εύρους.
Εύρος ΔΜΣ υπέρβαρων ατόμων
ΔΜΣ: μεταξύ 25 και 29,9
Τα άτομα αυτής της κατηγορίας μπορεί να κινδυνεύουν να αναπτύξουν παχυσαρκία.
Μπορεί επίσης να υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης άλλων προβλημάτων υγείας ή επιδείνωσης των υφιστάμενων με την πάροδο του χρόνου. Με βάση τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες για τη διαχείριση της παχυσαρκίας σε ενήλικες, παρακάτω είναι οι πιθανότερες συστάσεις με βάση το εύρος του ΔΜΣ.
ΔΜΣ μεταξύ 25 και 26,9
Τα άτομα που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας σχετιζόμενα με το βάρος (π.χ. υψηλή αρτηριακή πίεση ή υψηλή χοληστερόλη), ενθαρρύνονται να τρέφονται υγιεινά και να αυξήσουν τη σωματική τους δραστηριότητα για να αποτρέψουν την περαιτέρω αύξηση του βάρους τους.
ΔΜΣ μεταξύ 27 και 29,9
Για άτομα που ανήκουν σε αυτό το εύρος και έχουν προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το βάρος, πιθανότατα θα συσταθεί η απώλεια βάρους συνδυαστικά με παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής και θα εξεταστεί το ενδεχόμενο φαρμακευτικής αγωγής. H φαρμακευτική αγωγή συστήνεται όταν υπάρχουν συννοσηρότητες σχετιζόμενες με το βάρος.
Η δέσμευση σε παρεμβάσεις υγείας μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βάρους, βελτίωση της υγείας και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Κατηγοριοποίηση της παχυσαρκίας
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες παχυσαρκίας με βάση το εύρος του ΔΜΣ:
Κατηγορία
BMI
Τάξης Ι
30.0–34.9
Τάξης II
35.0–39.9
Τάξης III
Πάνω από 40
Τα εύρη του ΔΜΣ βασίζονται στην επίδραση που έχει το υπερβολικό λίπος στην υγεία ενός ατόμου, στο προσδόκιμο ζωής και στον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών υγείας που σχετίζονται με το βάρος..
ΒΜΙ: 30,0 ή υψηλότερο
Τα άτομα που έχουν ΔΜΣ ίσο ή μεγαλύτερο του 30 μπορεί να πάσχουν από παχυσαρκία. Ο ΔΜΣ ≥30 είναι διαγνωστικό κριτήριο για παχυσαρκία, αλλά η τελική διάγνωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη και άλλους παράγοντες (π.χ. κατανομή λίπους, συννοσηρότητες).
Οι οργανισμοί υγείας αναγνωρίζουν πλέον την παχυσαρκία ως μια χρόνια, αλλά διαχειρίσιμη νόσο που αντιμετωπίζεται με μια διεπιστημονική θεραπευτική προσέγγιση απώλειας βάρους.
Καθώς ο ΔΜΣ αυξάνεται εντός του εύρους που θεωρείται παχυσαρκία, αυξάνεται και ο παράγοντας κινδύνου για ορισμένες χρόνιες νόσους.
Οι υψηλοί ΔΜΣ (μεγαλύτεροι ή ίσοι με 30) στατιστικά σχετίζονται σημαντικά με διάφορες ιατρικές παθήσεις. Οι παθήσεις αυτές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, καρδιαγγειακές παθήσεις, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, οστεοαρθρίτιδα και διάφορες μορφές καρκίνου.
Ο ΔΜΣ δεν αποτελεί διάγνωση της παχυσαρκίας, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο των κινδύνων υγείας.
Στα άτομα με ΔΜΣ ίσο ή μεγαλύτερο του 30, συνιστάται ιδιαίτερα να συμβουλευτούν γιατρό ειδικά καταρτισμένο στη διαχείριση της παχυσαρκίας.
Υπάρχουν διάφορες επιστημονικά αποδεδειγμένες επιλογές για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Οι επιλογές αυτές εξαρτώνται από τις ειδικές ανάγκες ενός ατόμου, την τρέχουσα κατάσταση της υγείας του και την παρουσία επιπλοκών υγείας που σχετίζονται με το βάρος.
Οι αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει συνδυασμό των ακόλουθων επιλογών:
*Η βαριατρική χειρουργική επέμβαση εξετάζεται για ενήλικες με ΔΜΣ 40 ή άνω ή για ενήλικες με ΔΜΣ άνω του 35 που έχουν υφιστάμενες συνοδές παθήσεις σχετιζόμενες με το βάρος. Η επιλογή γίνεται μετά από αποτυχία συντηρητικών μέτρων και αξιολόγηση από διεπιστημονική ομάδα.
Αποποίηση ευθύνης: Οι πληροφορίες αυτές δεν υποκαθιστούν τις συμβουλές ενός επαγγελματία υγείας. Εάν έχετε οποιεσδήποτε ερωτήσεις σχετικά με την υγεία σας, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον προσωπικό σας γιατρό ή κάποιον άλλον εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας.
Γιατί είναι σημαντικός ο ΔΜΣ;
Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια νόσος που απαιτεί ιατρική φροντίδα. Για τον περισσότερο κόσμο, το υπερβολικό βάρος ή η παχυσαρκία (ΔΜΣ μεγαλύτερος ή ίσος με 25) συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας και συννοσηρότητας.
Οι εξετάσεις για την παχυσαρκία λαμβάνουν υπόψη τα επίπεδα του ΔΜΣ. Η παχυσαρκία μπορεί επίσης να αποτελέσει ένδειξη πιθανών μελλοντικών προβλημάτων υγείας, τα οποία μπορεί να απαιτούν ιατρική συμβουλή.
Σε γενικές γραμμές, όσο υψηλότερος είναι ο ΔΜΣ εντός του εύρους που θεωρείται παχυσαρκία, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης άλλων χρόνιων παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως:
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ
Καρδιαγγειακή νόσος
Εγκεφαλικό επεισόδιο
Υψηλή αρτηριακή πίεση
Υπογονιμότητα
Κατάθλιψη και άγχος
Στεφανιαία νόσος
Δυσλιπιδαιμία
Μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD)/Μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (NASH)
Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (GERD)
Μεταβολικό σύνδρομο (MetS)
Ακράτεια ούρων
Αποφρακτική υπνική άπνοια και αναπνευστικά προβλήματα
Χρόνια νεφρική νόσος
Διάφοροι τύποι καρκίνου: που συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, καρκίνο του μαστού, του παχέος εντέρου, του ενδομητρίου, του οισοφάγου, των νεφρών, των ωοθηκών και του παγκρέατος.
Οστεοαρθρίτιδα γόνατος
Χολολιθίαση
Θρόμβωση
Ουρική αρθρίτιδα
Αυξημένος κίνδυνος θνησιμότητας σε σύγκριση με άτομα με υγιή ΔΜΣ
Εάν σας ανησυχεί οποιαδήποτε από αυτές τις ασθένειες και το πώς σχετίζονται με το ΔΜΣ σας, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για περαιτέρω πληροφορίες και αξιολόγηση.
Κατανόηση του ΔΜΣ για διάφορες εθνοτικές ομάδες
Τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι η κατανομή του λίπους και η σύσταση του σώματος διαφέρουν μεταξύ συγκεκριμένων εθνοτικών ομάδων.
Τα άτομα μιας συγκεκριμένης εθνοτικής καταγωγής μπορεί να διατρέχουν υψηλότερους ή χαμηλότερους κινδύνους υγείας, σε σύγκριση με άτομα διαφορετικής εθνοτικής καταγωγής με τον ίδιο ΔΜΣ.
Αυτό σημαίνει ότι ορισμένες ομάδες μπορεί να έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση για την εμφάνιση παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως για παράδειγμα σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 ή καρδιακές παθήσεις. Επομένως, με βάση τη γενετική σας, μπορεί να διατρέχετε μεγαλύτερους κινδύνους υγείας που σχετίζονται με το υπερβολικό βάρος.
Αυτό έχει οδηγήσει σε προτάσεις για συγκεκριμένα όρια ΔΜΣ, με βάση την εθνοτική προέλευση.
Για παράδειγμα, έχουν προταθεί χαμηλότερες τιμές ΔΜΣ για συγκεκριμένους ασιατικούς πληθυσμούς, όπως η μείωση των τιμών ορίου ΔΜΣ κατά 3 μονάδες για τους πληθυσμούς της Ινδονησίας, της Σιγκαπούρης και του Χονγκ Κονγκ.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ασιατικοί πληθυσμοί τείνουν να έχουν μεγαλύτερη ποσότητα σωματικού λίπους με χαμηλότερο ΔΜΣ. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος σχετικών επιπλοκών υγείας σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς.
Στην ενότητα που ακολουθεί, οι έρευνες καταδεικνύουν τη σχέση μεταξύ του ΔΜΣ και των διαφορετικών εθνοτικών προελεύσεων. Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να ληφθούν υπόψη για να καθοριστεί αν η ανάληψη δράσης είναι η σωστή επιλογή για εσάς.
Εθνοτική ομάδα της Νότιας Ασίας και ΔΜΣ (Ινδοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Πακιστανοί)
Σε μια μελέτη που συνέκρινε τους πληθυσμούς Ινδών, Μαλαισιανών, Κινέζων και Καυκάσιων της Σιγκαπούρης, οι Ινδοί παρουσίασαν το υψηλότερο ποσοστό σωματικού λίπους σε ισοδύναμους ΔΜΣ. Τα υψηλότερα ποσοστά σωματικού λίπους έχουν συσχετιστεί με αυξημένους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.
Οι ινδικοί πληθυσμοί βρέθηκε ότι έχουν την ίδια ποσότητα σωματικού λίπους με ΔΜΣ 26, όπως οι καυκάσιοι πληθυσμοί με ΔΜΣ 30- το όριο για να θεωρηθεί κάποιος παχύσαρκος.
Σε σύγκριση με τις καυκάσιες, κινεζικές και ιθαγενείς εθνοτικές ομάδες, μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι πληθυσμοί της Νότιας Ασίας είχαν υψηλότερη αναλογία σωματικού λίπους προς άλιπη μάζα. Αυτό υποδηλώνει ότι οι πληθυσμοί της Νότιας Ασίας διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη.
Οι πληθυσμοί νοτιοασιατικής καταγωγής που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο παρουσίασαν υψηλότερα ποσοστά στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου σε σχέση με τους καυκάσιους. Τόσο η στεφανιαία νόσος, όσο και το εγκεφαλικό επεισόδιο σχετίζονται με το σωματικό λίπος και την κατανομή του στο σώμα.
Εθνοτική ομάδα της Ανατολικής Ασίας και ΔΜΣ (Κινέζοι, Ταϊβανέζοι, Ιάπωνες, Κορεάτες)
Μια μελέτη σε πληθυσμούς της Ανατολικής Ασίας διαπίστωσε ότι τα άτομα με ΔΜΣ 25 ή υψηλότερο, είχαν αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας από καρδιαγγειακές παθήσεις, στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο, σε σύγκριση με το εύρος αναφοράς που σχετίζεται συνήθως με έναν δεδομένο ΔΜΣ.
Στη μελέτη των πληθυσμών της Ταϊβάν, παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση των κινδύνων θνησιμότητας με ΔΜΣ μεγαλύτερο ή ίσο του 25. Τα ευρήματα αυτά ενισχύουν την ανάγκη να οριστεί διαφορετικά η παχυσαρκία στους πληθυσμούς της Ανατολικής Ασίας, μειώνοντας το όριο του ΔΜΣ κατά 5 μονάδες- από 30 σε 25.
Ομοίως, τα δεδομένα για τους ιαπωνικούς πληθυσμούς έδειξαν ότι η παχυσαρκία θα πρέπει να κατηγοριοποιείται ως ΔΜΣ μεγαλύτερος ή ίσος του 25.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασιατικοί πληθυσμοί είχαν υψηλότερο ποσοστό σωματικού λίπους σε σύγκριση με τους καυκάσιους, για έναν δεδομένο ΔΜΣ. Οι ασιατικοί πληθυσμοί έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συνοδών παθήσεων, όπως σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, υπέρτασης και υπερλιπιδαιμίας.
Εθνοτική ομάδα της Νοτιοανατολικής Ασίας και ΔΜΣ (Βιετναμέζοι, Ταϊλανδοί, Φιλιππινέζοι, Ινδονήσιοι, Μαλαισιανοί)
Σε μια μελέτη στον ταϊλανδέζικο πληθυσμό, η περιφέρεια μέσης αποδείχθηκε ότι αποτελεί καλύτερο προγνωστικό παράγοντα του σακχαρώδους διαβήτη από τον ΔΜΣ. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότερες μελέτες που αξιολογούν τη συσχέτιση του ΔΜΣ με τους κινδύνους θνησιμότητας, έχουν διεξαχθεί σε πληθυσμούς ευρωπαϊκής καταγωγής (Καυκάσιοι).
Σύμφωνα με μια πολυεθνοτική μελέτη στη Σιγκαπούρη, οι μαλαισιανοί πληθυσμοί είχαν υψηλότερο ποσοστό σωματικού λίπους από τους καυκάσιους με ισοδύναμο ΔΜΣ. Τα δεδομένα υπέδειξαν ότι η μέση ποσότητα σωματικού λίπους σε παχύσαρκους Καυκάσιους (ΔΜΣ 30) μπορούσε να εντοπιστεί σε Μαλαισιανούς με ΔΜΣ 27.
Μελέτες σε πληθυσμούς της Νοτιοανατολικής Ασίας στην Καλιφόρνια διαπίστωσαν ότι οι Φιλιππινέζοι και οι Βιετναμέζοι- Αμερικανοί είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, σε σύγκριση με τους Καυκάσιους. Συνεπώς, οι συγκεκριμένοι πληθυσμοί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι το υπερβολικό βάρος/παχυσαρκία μπορεί να αυξήσει τους παράγοντες κινδύνου για σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Εθνοτική ομάδα νησιωτών του Ειρηνικού και ΔΜΣ
Ορισμένοι νησιωτικοί πληθυσμοί του Ειρηνικού έχουν χαμηλότερα ποσοστά σωματικού λίπους σε σύγκριση με τους Καυκάσιους με τον ίδιο ΔΜΣ, αν και αυτό δεν ισχύει για όλους τους πληθυσμούς που θεωρούνται «νησιώτες του Ειρηνικού».
Μια μελέτη έδειξε ότι οι κάτοικοι των νησιών του Ειρηνικού που πάσχουν από υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία είχαν σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα για υπέρταση, σε σύγκριση με τους καυκάσιους πληθυσμούς.
Έχει αποδειχθεί ότι οι ιθαγενείς της Χαβάης έχουν 3 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν σακχαρώδη διαβήτη σε σύγκριση με τους καυκάσιους πληθυσμούς, σε όλες τις κατηγορίες ΔΜΣ.
Λατινοαμερικάνικη & Ισπανόφωνη εθνοτική ομάδα και ΔΜΣ
Μια μελέτη διαπίστωσε ότι, για πληθυσμούς με τον ίδιο ΔΜΣ, οι Μεξικανοί είχαν μεγαλύτερο συνολικό σωματικό λίπος και λιγότερους σκελετικούς μύες σε σύγκριση με τους Καυκάσιους.
Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι οι Μεξικανοαμερικανοί είχαν υψηλότερο επιπολασμό παχυσαρκίας σε σύγκριση με τους Καυκάσιους, αλλά χαμηλότερο επιπολασμό συσχετιζόμενης υπέρτασης.
Ομοίως, έρευνα σε λατινοαμερικάνικους πληθυσμούς στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι έχουν τουλάχιστον διπλάσιες πιθανότητες για σακχαρώδη διαβήτη σε σύγκριση με τους Καυκάσιους, ανεξάρτητα από την κατηγορία ΔΜΣ.
Διάφορες μελέτες σε ισπανόφωνους/λατινοαμερικάνικους πληθυσμούς έχουν δείξει ότι τα όρια του ΔΜΣ και της περιφέρειας μέσης για την πρόβλεψη της πιθανότητας εμφάνισης χρόνιων παθήσεων, θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα σε κάθε εθνοτική ομάδα.
Μαύρες εθνοτικές ομάδες και ΔΜΣ
Στις ΗΠΑ, οι διαφορές ΔΜΣ μεταξύ των πληθυσμών ευθύνονται σχεδόν για το 30% της διαφοράς στα ποσοστά θνησιμότητας μεταξύ μαύρων και λευκών γυναικών ηλικίας 40-79 ετών.
Όταν συγκρίνονται καυκάσιοι πληθυσμοί με ΔΜΣ 25, ο αντίστοιχος κίνδυνος για σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 στους μαύρους πληθυσμούς παρατηρείται σε χαμηλότερους ΔΜΣ (μεταξύ 21-23). Για καυκάσιους πληθυσμούς με ΔΜΣ 30, ο αντίστοιχος κίνδυνος για σακχαρώδη διαβήτη στους μαύρους πληθυσμούς παρατηρείται σε τιμές ΔΜΣ 0,1-4 μονάδες χαμηλότερες (26-29,9).
Εθνοτική ομάδα Μέσης Ανατολής και ΔΜΣ
Μια μελέτη που διεξήχθη στη Σαουδική Αραβία, ανέδειξε τον περιορισμό για τη χρήση του σημερινού ορίου ΔΜΣ (≥30) για τη διάγνωση της παχυσαρκίας στον σαουδαραβικό και ενδεχομένως στον αραβικό πληθυσμό. Η μελέτη πρότεινε τη μείωση του ορίου ΔΜΣ για την παχυσαρκία σε 27, προκειμένου να αντανακλώνται με ακρίβεια οι κίνδυνοι υγείας που σχετίζονται με την παχυσαρκία στους εν λόγω πληθυσμούς.
Σε μια μελέτη που διεξήχθη στη Σουηδία, ο κίνδυνος σακχαρώδους διαβήτη των παχύσαρκων Καυκάσιων (ΔΜΣ 30) ήταν ίδιος με αυτόν των Ιρακινών ανδρών με ΔΜΣ 28,5 και των Ιρακινών γυναικών με ΔΜΣ 27,5.
Αυτό αποτελεί έναν από τους κύριους προσδιοριστικούς παράγοντες του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, υποδεικνύοντας μεγαλύτερο κίνδυνο για τους ιρακινούς πληθυσμούς σε σχέση με τους καυκάσιους με το ίδιο επίπεδο ΔΜΣ.
Παρατηρώντας τον πληθυσμό στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, οι ερευνητές ανέφεραν ότι οι γυναίκες με παχυσαρκία είχαν υψηλότερο κίνδυνο προδιαβήτη, σακχαρώδους διαβήτη και δυσλιπιδαιμίας. Οι άνδρες με παχυσαρκία στην ίδια πληθυσμιακή ομάδα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες για υψηλή αρτηριακή πίεση.
Λευκή/Καυκάσια εθνοτική ομάδα και ΔΜΣ
Οι υπό μελέτη λευκοί/καυκάσιοι πληθυσμοί αποδείχθηκε ότι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας που σχετίζεται με υψηλότερο ΔΜΣ, σε σύγκριση με τους μαύρους πληθυσμούς με αντίστοιχα επίπεδα ΔΜΣ.
Οι ερευνητές παρατήρησαν μεγαλύτερο κίνδυνο, που σχετίζεται με την παχυσαρκία, για στεφανιαία νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιοπάθεια στους λευκούς/καυκάσιους πληθυσμούς.
ΔΜΣ σε ειδικούς πληθυσμούς
Ο ΔΜΣ μπορεί να είναι παραπλανητικός για ορισμένες περιπτώσεις. Έρευνες έχουν δείξει ότι ο ΔΜΣ μπορεί να προβλέψει με μικρότερη ακρίβεια τους κινδύνους παθήσεων για ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες:
Ηλικιωμένοι
Αθλητές
Άνθρωποι με ψηλό ή κοντό ανάστημα
Τύποι σώματος με περισσότερη μυϊκή μάζα
Σε ορισμένους πληθυσμούς, όπως οι κορυφαίοι αθλητές ή οι bodybuilders, ο αυξημένος ΔΜΣ δε σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση της υγείας τους. Η αυξημένη μυϊκή τους μάζα, και συνεπώς το βάρος τους, αυξάνει τον ΔΜΣ τους.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει πώς διαφέρουν τα μέσα ποσοστά σωματικού λίπους σε συγκεκριμένες ομάδες και κατηγορίες:
Περιγραφή
Άνδρες
Γυναίκες
Βασικό λίπος
2 - 5 %
10 - 13 %
Αθλητές
6 - 13 %
14 - 20 %
Γυμνασμένοι
14 - 17 %
21 - 24 %
Αποδεκτό
18 - 24 %
25 - 31 %
Παχυσαρκία
>25 %
>32 %
ΔΜΣ & φύλο
Επί του παρόντος, δεν υπάρχει διαφορετικός υπολογισμός του ΔΜΣ για γυναίκες και άνδρες. Ωστόσο, ενώ το φύλο δε λαμβάνεται υπόψη στον υπολογισμό του ΔΜΣ, οι φυσιολογικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων μπορεί να συνεπάγονται διαφορά στον βαθμό κινδύνου, για έναν δεδομένο ΔΜΣ.
Άνδρες: Όσον αφορά την κατανομή του βάρους, έχει αναφερθεί ότι οι άνδρες τείνουν να συσσωρεύουν σωματικό λίπος στο άνω μέρος του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της κοιλιάς.
Η κοιλιακή παχυσαρκία και η υψηλότερη συγκέντρωση σπλαχνικού λίπους στους άνδρες, οδηγούν σε υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής νόσου και σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2.
Γυναίκες:
Ενώ οι γυναίκες τείνουν να έχουν υψηλότερο ποσοστό σωματικού λίπους από τους άνδρες, η εναπόθεση λίπους στις γυναίκες τείνει να κατανέμεται στους γοφούς και τους γλουτούς.
Λόγω των διαφορών στην εναπόθεση λίπους, οι γυναίκες μπορεί να διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης συνοδών παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, σε σύγκριση με τους άνδρες με ίδιο ή παρόμοιο ΔΜΣ.
ΔΜΣ & ηλικία
Ο υπολογισμός του ΔΜΣ ενηλίκων δε λαμβάνει υπόψη την ηλικία. Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι ενώ η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο θνησιμότητας σε οποιαδήποτε ηλικία, η συσχέτιση αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη για άτομα κάτω των 50 ετών.
Έχει αποδειχθεί ότι η επιταχυνόμενη αύξηση του σωματικού βάρους κατά την παιδική ηλικία, συνεπάγεται περαιτέρω αύξηση του σωματικού βάρους κατά την εφηβεία και την ενηλικίωση. Η αύξηση του βάρους στην παιδική ηλικία αποτελεί ισχυρό δείκτη για παχυσαρκία στην ενήλικη ζωή. Μια μελέτη δείχνει ότι το 40% των παιδιών με παχυσαρκία θα γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες.
Ενώ ο ΔΜΣ ερμηνεύεται διαφορετικά για τα παιδιά και τους εφήβους σε σύγκριση με τους ενήλικες, όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι οι κατευθυντήριες γραμμές για τον ΔΜΣ θα πρέπει να είναι επίσης προσαρμοσμένες ανά ηλικία και για τους ενήλικες
Παιδιά & έφηβοι
Η ερμηνεία του ΔΜΣ στα παιδιά και τους εφήβους εξαρτάται τόσο από την ηλικία, όσο και από το φύλο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κορίτσια και τα αγόρια αναπτύσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς, με το σωματικό λίπος να ποικίλλει κατά τη διάρκεια των αναπτυξιακών σταδίων, όπως η εφηβεία. Χρησιμοποιούνται ειδικές καμπύλες (BMI percentiles) ανάλογα με ηλικία και φύλο (CDC/WHO growth charts).
Η παχυσαρκία στην παιδική ηλικία έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ισχυρό προγνωστικό παράγοντα διαφόρων παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, η δυσλιπιδαιμία και η υπνική άπνοια. Τα παχύσαρκα παιδιά είναι επίσης πιο πιθανό να υποφέρουν από ψυχολογική δυσφορία. Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει χαμηλή αυτοεκτίμηση, αγχώδεις διαταραχές και καταθλιπτικά συμπτώματα.
Εάν είστε γονέας που ανησυχεί για την υγεία του παιδιού σας σε σχέση με το βάρος του, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για καθοδήγηση σχετικά με τη διαχείριση βάρους και τις πιθανές επιλογές αντιμετώπισης.
Ηλικιωμένοι
Η σύνθεση του σώματός μας αλλάζει φυσικά με την πάροδο του χρόνου. Η αύξηση του σωματικού λίπους είναι στατιστικά πιθανό να συμβεί στην ενήλικη ζωή, ενώ η συνολική μυϊκή μάζα μειώνεται επίσης με τα χρόνια.
Η μυϊκή μάζα και δύναμη θεωρούνται σημαντικές για τη διατήρηση της σωματικής δραστηριότητας.
Μελέτες έχουν δείξει ότι όταν χρησιμοποιούνται οι τυπικοί υπολογισμοί του ΔΜΣ, το ελαφρώς υπέρβαρο συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας σε σύγκριση με το «φυσιολογικό» εύρος βάρους στους ηλικιωμένους.
Ο τυπικός υπολογισμός του ΔΜΣ μπορεί επίσης να υποεκτιμήσει ή να υπερεκτιμήσει την ποσότητα του περιττού λίπους που φέρουν τα ηλικιωμένα άτομα. Ως εκ τούτου, εκτιμήσεις όπως η περιφέρεια μέσης συνιστώνται ως καλύτερες επιλογές για τη μέτρηση του σωματικού λίπους στους ηλικιωμένους.
Διάγνωση της παχυσαρκίας
Η διάγνωση της παχυσαρκίας δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη μέτρηση του ΔΜΣ. Ωστόσο, ο ΔΜΣ μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των ατόμων που θα είχαν βελτίωση της υγείας τους από τη διαχείριση της παχυσαρκίας.
Οι διαγνωστικές εξετάσεις ζητούνται συχνά κατά τις αρχικές αξιολογήσεις της παχυσαρκίας, με στόχο την ανίχνευση μεταβολικών προβλημάτων και την εξατομίκευση των επιλογών αντιμετώπισης. Ο διαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει συνήθως διάφορους τύπους εργαστηριακών εξετάσεων:
Ολική χοληστερόλη, χοληστερόλη HDL και LDL, τριγλυκερίδια
Αμινοτρανσφεράση αλανίνης (ALT)
Προληπτικό έλεγχος για καρκίνο, ανάλογα με την ηλικία
Εκτός από αυτές τις εξετάσεις, οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να ακολουθήσουν μια ολοκληρωμένη διαγνωστική προσέγγιση για να κατανοήσουν τις υποκείμενες αιτίες της παχυσαρκίας. Μια ολοκληρωμένη προσέγγιση αποσκοπεί στην ανακάλυψη πιθανών παραγόντων που συμβάλλουν στην παχυσαρκία ενός ατόμου και συνεπώς στην παροχή εξατομικευμένου προγράμματος αντιμετώπισης.
Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τις ολοκληρωμένες μεθόδους διάγνωσης της παχυσαρκίας.
Περιφέρεια μέσης έναντι ΔΜΣ
Για την καλύτερη κατανόηση της υγείας, μπορεί να πραγματοποιηθούν και άλλες διαγνωστικές εξετάσεις και μετρήσεις παράλληλα με τον ΔΜΣ (για παράδειγμα, της περιφέρειας μέσης).
Η περιφέρεια μέσης αποτελεί έμμεσο μέσο μέτρησης του κοιλιακού λίπους, ενώ ο ΔΜΣ αποτελεί μια αναπαράσταση του συνολικού σωματικού λίπους. Επομένως, η περιφέρεια μέσης αναφέρεται ως το ακριβέστερο μέσο μέτρησης των κινδύνων υγείας που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως η συννοσηρότητα και η θνησιμότητα.
Οι ερευνητές συστήνουν τη χρήση της μέτρησης περιφέρειας μέσης συνδυαστικά με τον ΔΜΣ για την ακριβέστερη αξιολόγηση των παραγόντων κινδύνου για την υγεία ενός ατόμου.
Ανεξάρτητα από το ΔΜΣ, εάν έχετε ανησυχίες για την υγεία σας θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
Τα προγράμματα διαχείρισης βάρους μπορεί να είναι κατάλληλα, εάν οι διαστάσεις της μέσης σας είναι ή υπερβαίνουν:
Άνδρες: 94cm (37in) ή περισσότερο
Γυναίκες: 80cm (31,5in) ή περισσότερο
Οι μεγαλύτερες περιφέρειες μέσης συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο για την υγεία. Μπορεί να θέλετε να εξετάσετε προγράμματα αντιμετώπισης της παχυσαρκίας, εάν οι μετρήσεις της μέσης σας είναι οι εξής:
Άνδρες: 102cm (40in) ή περισσότερο
Γυναίκες: 88cm (34.5in) ή περισσότερο
Είναι δυνατόν να έχετε υψηλό ΔΜΣ και να είστε υγιείς;
Συνήθως, τα άτομα που πάσχουν από παχυσαρκία παρουσιάζουν διάφορες παθήσεις, που είναι ευρέως γνωστές ως μεταβολικό σύνδρομο.
Ο έλεγχος για μεταβολικό σύνδρομο συνιστάται για την πλειονότητα των ατόμων με υψηλό ΔΜΣ.
Αυτός περιλαμβάνει την αναζήτηση των μεταβολικών παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με την παχυσαρκία, συμπεριλαμβανομένων των παρακάτω:
Περιφέρεια μέσης
Υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων
Επίπεδα «καλής» HDL χοληστερόλης
Επίπεδα «κακής» LDL χοληστερόλης
Υψηλή αρτηριακή πίεση
Επίπεδο σακχάρου στο αίμα
Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον τρεις παράγοντες μεταβολικού κινδύνου για να διαγνωστείτε με μεταβολικό σύνδρομο. Ως εκ τούτου, το μεταβολικό σύνδρομο ορίζεται ως ένα σύνολο καταστάσεων, το οποίο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακής νόσου, σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και εγκεφαλικού επεισοδίου.
Ζείτε με παχυσαρκία αλλά είστε μεταβολικά υγιείς
Η σχέση μεταξύ της παχυσαρκίας και των επιπλοκών που σχετίζονται με την παχυσαρκία είναι ισχυρή, αλλά όχι απόλυτη.
Ορισμένα άτομα που ζουν με παχυσαρκία δεν παρουσιάζουν μεταβολικό σύνδρομο και αναφέρεται ότι έχουν περιορισμένους κινδύνους υγείας με υψηλότερους ΔΜΣ. Αυτή η ομάδα ορίζεται ως μεταβολικά υγιή παχύσαρκα άτομα.
Τα άτομα αυτά έχουν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη και καρδιακών παθήσεων, σε σύγκριση με άλλα άτομα με παχυσαρκία που πάσχουν από μεταβολικό σύνδρομο.
Ωστόσο, οι κλινικές κατευθυντήριες γραμμές διευκρινίζουν ότι τα μεταβολικά υγιή παχύσαρκα άτομα δε μπορούν να θεωρηθούν «ιατρικά υγιή». Διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θνησιμότητας, καθώς και άλλων μη μεταβολικών παθήσεων, όπως κατάθλιψη, πόνο στην πλάτη και υπνική άπνοια.
Παρά την απουσία μεταβολικών παραγόντων κινδύνου, μια μελέτη διαπίστωσε ότι τα μεταβολικά υγιή άτομα που ζουν με παχυσαρκία ήταν πιθανό να αναπτύξουν μεταβολικές ανωμαλίες εντός 10 ετών. Αυτό σημαίνει ότι εξακολουθούν να κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε μεταβολικά μη υγιή άτομα.
Εάν δεν παρουσιάζετε συμπτώματα χρόνιας πάθησης που σχετίζονται με την παχυσαρκία, μπορείτε να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για αξιολόγηση των παραγόντων μεταβολικού κινδύνου.
Η υιοθέτηση ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής μπορεί να βοηθήσει αυτή την ομάδα αυξημένου κινδύνου να αποτρέψει τις ιατρικές επιπλοκές και να αποφύγει περαιτέρω αύξηση του σωματικού βάρους.
Ιστορία του ΔΜΣ
Ο BMI επινοήθηκε από τον Βέλγο μαθηματικό Lambert Adolphe Jacques Quetelet, στα μέσα του 19ου αιώνα.
Παρότι δεν ήταν γιατρός, ο Quetelet εισήγαγε την έννοια του κοινωνικού μέσου όρου. Υπέδειξε τη σχέση μεταξύ βάρους και ύψους σε αυτό που έγινε για πρώτη φορά γνωστό ως «δείκτης Quetelet».
Οι Keys et al. έκαναν αργότερα δημοφιλή τη μέτρηση, περιγράφοντάς την ως Δείκτη Μάζας Σώματος και χρησιμοποιώντας την ως μέτρο κατηγοριοποίησης σε πληθυσμιακές μελέτες.
Ο ΔΜΣ έχει υιοθετηθεί στις σύγχρονες ιατρικές πρακτικές, ιδίως στις δυτικές κοινωνίες με αυξανόμενα ποσοστά παχυσαρκίας.
Περιορισμοί του ΔΜΣ
Ο ΔΜΣ είναι μια απλή και αντικειμενική μέτρηση, η οποία μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί από έναν γιατρό ή οποιονδήποτε ανησυχεί για την υγεία του.
Ωστόσο, πέρα από τους περιορισμούς που συζητήθηκαν προηγουμένως, μπορείτε επίσης να θεωρήσετε ότι οι μετρήσεις του ΔΜΣ δε λαμβάνουν υπόψη τα εξής:
Κληρονομικούς παράγοντες κινδύνου που συνδέονται με παθήσεις οι οποίες σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως το μεταβολικό σύνδρομο.
Περιβαλλοντικούς παράγοντες και παράγοντες του τρόπου ζωής που μπορούν να συμβάλουν στον κίνδυνο χρόνιων παθήσεων, εκτός της παχυσαρκίας.
Ατομική κατανομή του σωματικού λίπους.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμάστε ότι η παχυσαρκία δεν αποτελεί απόλυτο δείκτη κακής υγείας, όπως ακριβώς και το «φυσιολογικό» βάρος δε σημαίνει ότι είστε υγιείς.
Ο ΔΜΣ σας δεν σας καθορίζει, αλλά η γνώση και η κατανόηση του ΔΜΣ σας μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για να αναλάβετε την ευθύνη της υγείας σας.
Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για να συζητήσετε σχετικά με το βάρος και την κατάσταση της υγείας σας και να αξιολογήσετε τις ενέργειες που μπορεί να απαιτούνται.
Συμπέρασμα
Υπάρχει μια ισχυρή σχέση μεταξύ της ποσότητας σωματικού λίπους που έχει ένα άτομο και των επιπτώσεων στην υγεία του. Μελέτες έχουν καταδείξει τους κινδύνους υγείας που σχετίζονται και με τα δύο άκρα του εύρους του ΔΜΣ.
Διάφοροι παράγοντες (όπως η εθνότητα και η γενετική), ανεξάρτητοι του βάρους, μπορούν να σας θέσουν σε κίνδυνο για την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε αυτούς τους παράγοντες και πώς μπορεί να συμβάλλουν στον κίνδυνο που διατρέχετε αν πάσχετε από παχυσαρκία.
Επίπεδα ΔΜΣ μεγαλύτερα ή ίσα του 30 συνδέονται με αυξημένη θνησιμότητα και κίνδυνο επιπλοκών υγείας. Οι εξετάσεις παχυσαρκίας θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα όρια του ΔΜΣ.
Υπάρχουν «μεταβολικά υγιή» άτομα με υψηλό ΔΜΣ, τα οποία έχουν περιορισμένα προβλήματα υγείας. Ωστόσο, η παχυσαρκία μπορεί να αυξήσει άλλους κινδύνους για την υγεία αυτών των ατόμων, σε σύγκριση με άτομα με χαμηλότερο ΔΜΣ.
Για την πλειονότητα των ατόμων με παχυσαρκία συνιστάται η εξέταση για μεταβολικό σύνδρομο.
Η κατανόηση του ΔΜΣ σας μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε ένα υγιές εύρος βάρους και να προσδιορίσετε τον καλύτερο τρόπο για να το επιτύχετε ή να το διατηρήσετε, σε συνεργασία με την ομάδα υγείας σας. Για τις περισσότερες πληθυσμιακές ομάδες, η ύπαρξη ΔΜΣ άνω του 25 αυξάνει τους παράγοντες κινδύνου για την υγεία.
Ο ΔΜΣ σας θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως κατευθυντήρια γραμμή και ως πρώτο βήμα για την κατανόηση του βάρους και του ύψους σας. Οι επαγγελματίες υγείας συνιστούν την τήρηση μιας υγιεινής διατροφής και ενός υγιεινού τρόπου ζωής, ανεξάρτητα από τον υφιστάμενο ΔΜΣ σας.
Για ΔΜΣ ίσο ή μεγαλύτερο του 25, μπορεί να απαιτούνται και άλλες ενέργειες εκτός της διατροφής και της σωματικής άσκησης. Η συμβουλή του γιατρού σας είναι ο καλύτερος τρόπος για να προσδιορίσετε τις σωστές λύσεις για εσάς.
Εάν έχετε οποιεσδήποτε ανησυχίες σχετικά με το βάρος σας, ζητήστε ιατρική συμβουλή.
Yumuk, V et al, “European Guidelines for Obesity Management in Adults” Obes Facts. 2015 Dec; 8(6): 402–424. Published online 2015 Dec 5. doi: 10.1159/000442721
Garvey, W T et al, “American Association of Clinical Endocrinologists and American College of Endocrinology comprehensive clinical practice guidelines for medical care of patients with obesity.” Endocrine Practice 2016;22:1–203. DOI:https://doi.org/10.4158/EP161365.GL
Guh, D P et al, “The incidence of co-morbidities related to obesity and overweight: A systematic review and meta-analysis,” BMC Public Health, vol. 9, no. 1, p. 88, 2009, doi: 10.1186/1471-2458-9-88.
Prospective Studies Collaboration, “Body-mass index and cause-specific mortality in 900000 adults: collaborative analyses of 57 prospective studies,” Lancet, vol. 373, no. 9669, pp. 1083–1096, Mar. 2009, doi: 10.1016/S0140-6736(09)60318-4.
Hussain, A et al, “Type 2 Diabetes and obesity: A review” Journal of Diabetology, June 2010; 2:1
Katzmarzyk, P T et al, “Body mass index and risk of cardiovascular disease, cancer and all-cause mortality” Can. J. Public Health, vol. 103, no. 2, pp. 147–151, 2012, doi: 10.1007/BF03404221.
Kurth, T et al, “Prospective Study of Body Mass Index and Risk of Stroke in Apparently Healthy Women,” Circulation, vol. 111, no. 15, pp. 1992–1998, Apr. 2005, doi: 10.1161/01.CIR.0000161822.83163.B6.
Landi, F et al, “Body Mass Index is Strongly Associated with Hypertension: Results from the Longevity Check-Up 7+ Study” Nutrients. 2018 Dec; 10(12): 1976. Published online 2018 Dec 13. doi: 10.3390/nu10121976
Dağ, Z Ö et al, “Impact of obesity on infertility in women,” J. Turkish Ger. Gynecol. Assoc., vol. 16, no. 2, pp. 111–117, Jun. 2015, doi: 10.5152/jtgga.2015.15232.
Moussa, O M et al, “Effect of body mass index on depression in a UK cohort of 363037 obese patients: A longitudinal analysis of transition,” Clin. Obes., vol. 9, no. 3, p. e12305, Jun. 2019, doi: https://doi.org/10.1111/cob.12305.
Zhao, G et al, “Depression and anxiety among US adults: associations with body mass index,” Int. J. Obes., vol. 33, no. 2, pp. 257–266, 2009, doi: 10.1038/ijo.2008.268.
Lamon-Fava, S et al, “Impact of Body Mass Index on Coronary Heart Disease Risk Factors in Men and Women,” Arterioscler. Thromb. Vasc. Biol., vol. 16, no. 12, pp. 1509–1515, Dec. 1996, doi: 10.1161/01.ATV.16.12.1509.
Van Hemelrijck, M et al, “Longitudinal study of body mass index, dyslipidemia, hyperglycemia, and hypertension in 60,000 men and women in Sweden and Austria” Published: June 13, 2018https://doi.org/10.1371/journal.pone.0197830
Loomis, A K et al, “Body Mass Index and Risk of Nonalcoholic Fatty Liver Disease: Two Electronic Health Record Prospective Studies,” J. Clin. Endocrinol. Metab., vol. 101, no. 3, pp. 945–952, Mar. 2016, doi: 10.1210/jc.2015-3444.
Zafar, S et al, “Correlation of gastroesophageal reflux disease symptoms with body mass index,” Saudi J. Gastroenterol., vol. 14, no. 2, pp. 53–57, Apr. 2008, doi: 10.4103/1319-3767.39618.
Han, T S et al, “A clinical perspective of obesity, metabolic syndrome and cardiovascular disease,” JRSM Cardiovasc. Dis., vol. 5, pp. 2048004016633371–2048004016633371, Feb. 2016, doi: 10.1177/2048004016633371.
Subak, L L et al, “Obesity and Urinary Incontinence: Epidemiology and Clinical Research Update” J Urol. 2009 Dec; 182(6 Suppl): S2–S7 doi: 10.1016/j.juro.2009.08.071
Romero-Corral, A et al, “Interactions Between Obesity and Obstructive Sleep Apnea - Implications for Treatment” Chest. 2010 Mar; 137(3): 711–719. doi: 10.1378/chest.09-0360
Herrington, W G et al, “Body-mass index and risk of advanced chronic kidney disease: Prospective analyses from a primary care cohort of 1.4 million adults in England,” PLoS One, vol. 12, no. 3, p. e0173515, Mar. 2017, [Online]. Available: https://doi.org/10.1371/journal.pone.0173515.
Bhaskaran, K et al, “Body-mass index and risk of 22 specific cancers: a population-based cohort study of 5.24 million UK adults,” Lancet, vol. 384, no. 9945, pp. 755–765, Aug. 2014, doi: 10.1016/S0140-6736(14)60892-8.
Zheng, H et al, “Body mass index and risk of knee osteoarthritis: Systematic review and meta-analysis of prospective studies,” BMJ Open, vol. 5, no. 12, 2015, doi: 10.1136/bmjopen-2014-007568.
Su, Y P et al, “Strong association between metabolically-abnormal obesity and gallstone disease in adults under 50 years” BMC Gastroenterol 19, 117 (2019). https://doi.org/10.1186/s12876-019-1032-y
Yang, G et al, “The effects of obesity on venous thromboembolism: A review” Open J Prev Med. 2012 Nov; 2(4): 499–509. doi: 10.4236/ojpm.2012.24069
Bai, L et al, “Incident gout and weight change patterns: a retrospective cohort study of US adults” Arthritis Res Ther. 2021; 23: 69. Published online 2021 Mar 2. doi: 10.1186/s13075-021-02461-7
Klatsky, A L et al, “Body Mass Index and Mortality in a Very Large Cohort: Is It Really Healthier to Be Overweight?,” Perm. J., vol. 21, pp. 16–142, 2017, doi: 10.7812/TPP/16-142.
Heymsfield, S B et al, “Why are there race/ethnic differences in adult body mass index-adiposity relationships? A quantitative critical review,” Obes. Rev., vol. 17, no. 3, pp. 262–275, Mar. 2016, doi: 10.1111/obr.12358.
Cossrow, N et al, “Race/Ethnic Issues in Obesity and Obesity-Related Comorbidities,” J. Clin. Endocrinol. Metab., vol. 89, no. 6, pp. 2590–2594, Jun. 2004, doi: 10.1210/jc.2004-0339.
Deurenberg-Yap, M et al, “The paradox of low body mass index and high body fat percentage among Chinese, Malays and Indians in Singapore.” Int J Obes Relat Metab Disord. 2000 Aug;24(8):1011-7. doi: 10.1038/sj.ijo.0801353. PMID: 10951540.
Valentino, G et al, “Body fat and its relationship with clustering of cardiovascular risk factors” Nutr Hosp. 2015;31(5):2253-2260 ISSN 0212-1611 • CODEN NUHOEQ S.V.R. 318
Lear, S A et al, “Ethnic Variation in Fat and Lean Body Mass and the Association with INS Resistance” The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, Volume 94, Issue 12, 1 December 2009, Pages 4696–4702, https://doi.org/10.1210/jc.2009-1030
Tillin, T et al, “The relationship between metabolic risk factors and incident cardiovascular disease in Europeans, South Asians, and African Caribbeans: SABRE (Southall and Brent Revisited) -- a prospective population-based study,” J. Am. Coll. Cardiol., vol. 61, no. 17, pp. 1777–1786, Apr. 2013, doi: 10.1016/j.jacc.2012.12.046.
Tanne, D et al, “Body Fat Distribution and Long-Term Risk of Stroke Mortality” Stroke. Originally published 31 Mar 2005 https://doi.org/10.1161/01.STR.0000162584.39366.1c
Chen, Y et al, “Association between body mass index and cardiovascular disease mortality in east Asians and south Asians: pooled analysis of prospective data from the Asia Cohort Consortium,” BMJ Br. Med. J., vol. 347, p. f5446, Oct. 2013, doi: 10.1136/bmj.f5446.
Wen, C P et al, “Are Asians at greater mortality risks for being overweight than Caucasians? Redefining obesity for Asians” Public Health Nutrition, 12(4), 497-506. doi:10.1017/S1368980008002802
J. S. for the S. of O. The Examination Committee of Criteria for `Obesity Disease’ in Japan, “New Criteria for `Obesity Disease’ in Japan,” Circ. J., vol. 66, no. 11, pp. 987–992, 2002, doi: 10.1253/circj.66.987.
Zheng, W et al, “Association between Body-Mass Index and Risk of Death in More Than 1 Million Asians,” N. Engl. J. Med., vol. 364, no. 8, pp. 719–729, Feb. 2011, doi: 10.1056/NEJMoa1010679.
Aekplakorn, W et al, “Obesity indices and cardiovascular risk factors in Thai adults.” Int J Obes 30, 1782–1790 (2006). https://doi.org/10.1038/sj.ijo.0803346
Choi, S E et al, “Do Risk Factors Explain the Increased Prevalence of Type 2 Diabetes Among California Asian Adults?” J Immigr Minor Health. 2011; 13(5): 803–808. Published online 2010 Oct 9. doi: 10.1007/s10903-010-9397-6
Swinburn, B et al, “Body size and composition in Polynesians” Int J Obes 23, 1178–1183 (1999). https://doi.org/10.1038/sj.ijo.0801053
Young, D R et al, “Associations of overweight/obesity and socioeconomic status with hypertension prevalence across racial and ethnic groups,” J. Clin. Hypertens., vol. 20, no. 3, pp. 532–540, Mar. 2018, doi: https://doi.org/10.1111/jch.13217.
Maskarinec, G et al, “Diabetes Prevalence and Body Mass Index Differ by Ethnicity: The Multiethnic Cohort” Ethn Dis. 2009; 19(1): 49–55. PMCID: PMC2702477
Aleman-Mateo, H et al, “Elderly Mexicans have less muscle and greater total and truncel fat compared to African-Americans and Caucasians with the same BMI” J Nutr Health Aging. 2009 Dec; 13(10): 919. doi: 10.1007/s12603-009-0252-1
Cossrow, N et al, “Race/Ethnic Issues in Obesity and Obesity-Related Comorbidities” The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, Volume 89, Issue 6, 1 June 2004, Pages 2590–2594, https://doi.org/10.1210/jc.2004-0339
Berber, A et al, “Anthropometric indexes in the prediction of type 2 diabetes mellitus, hypertension and dyslipidaemia in a Mexican population,” Int. J. Obes., vol. 25, no. 12, pp. 1794–1799, 2001, doi: 10.1038/sj.ijo.0801827.
Chirinos, D A et al, “Defining Abdominal Obesity as a Risk Factor for Coronary Heart Disease in the U.S.: Results From the Hispanic Community Health Study/Study of Latinos (HCHS/SOL)” Diabetes Care Aug 2020, 43 (8) 1774-1780; DOI: 10.2337/dc19-1855
Elo, I T et al, “The Contribution of Weight Status to Black-White Differences in Mortality” Biodemography Soc Biol. 2017; 63(3): 206–220. doi: 10.1080/19485565.2017.1300519
“9 The evidence | BMI: preventing ill health and premature death in black, Asian and other minority ethnic groups | Guidance | NICE.” [Online]. Available: https://www.nice.org.uk/guidance/ph46/chapter/9-The-evidence. Last accessed June 2025
Alammar, M et al, “Diagnostic Accuracy of Body Mass Index (BMI) When Diagnosing Obesity in a Saudi Adult Population in a Primary Care Setting, Cross Sectional, Retrospective Study” Diabetes Metab Syndr Obes. 2020; 13: 2515–2520. Published online 2020 Jul 14. doi: 10.2147/DMSO.S263063
Bennet, L et al, “BMI and waist circumference cut-offs for corresponding levels of INS sensitivity in a Middle Eastern immigrant versus a native Swedish population – the MEDIM population based study” BMC Public Health. 2016; 16: 1242. Published online 2016 Dec 9. doi: 10.1186/s12889-016-3892-1
Al-Raddadi, R et al, “The prevalence of obesity and overweight, associated demographic and lifestyle factors, and health status in the adult population of Jeddah, Saudi Arabia,” Ther. Adv. Chronic Dis., vol. 10, p. 2040622319878997, Jan. 2019, doi: 10.1177/2040622319878997.
Abell, J E et al, “Differences in Cardiovascular Disease Mortality Associated With Body Mass Between Black and White Persons,” Am. J. Public Health, vol. 98, no. 1, pp. 63–66, Jan. 2008, doi: 10.2105/AJPH.2006.093781.
Batsis, J A et al, “Diagnostic Accuracy of Body Mass Index to Identify Obesity in Older Adults: NHANES 1999–2004” Int J Obes (Lond). 2016 May; 40(5): 761–767. Published online 2015 Dec 1. doi: 10.1038/ijo.2015.243
Michigan State University. "BMI Not Accurate Indicator Of Body Fat, New Research Suggests." ScienceDaily. ScienceDaily, 7 March 2007. Available: www.sciencedaily.com/releases/2007/03/070305202535.htm Last accessed June 2025
Sperrin, M et al, “Body mass index relates weight to height differently in women and older adults: serial cross-sectional surveys in England (1992-2011)” J. Public Health (Oxf)., vol. 38, no. 3, pp. 607–613, Sep. 2016, doi: 10.1093/pubmed/fdv067.
Weir CB, et al, “BMI Classification Percentile And Cut Off Points.” In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2021 Jan
Nuttall, F Q. “Body Mass Index: Obesity, BMI, and Health: A Critical Review” Nutr Today. 2015 May; 50(3): 117–128. Published online 2015 Apr 7. doi: 10.1097/NT.0000000000000092
Karastergiou, K et al, “Sex differences in human adipose tissues – the biology of pear shape,” Biol. Sex Differ., vol. 3, no. 1, p. 13, 2012, doi: 10.1186/2042-6410-3-13.
Nauli, A M et al, “Why Do Men Accumulate Abdominal Visceral Fat?” Front. Physiol., vol. 10, p. 1486, Dec. 2019, doi: 10.3389/fphys.2019.01486.
Thorpe Jr., R J et al, “Aging, Obesity, and Mortality: Misplaced Concern About Obese Older People?” Res Aging. 2004 Jan 1; 26(1): 108–129. doi: 10.1177/0164027503258738
Yanovski, J A “Pediatric obesity. An introduction” Appetite. 2015 Oct 1; 93: 3–12. Published online 2015 Mar 30. doi: 10.1016/j.appet.2015.03.028
Chung, S “Growth and Puberty in Obese Children and Implications of Body Composition” J Obes Metab Syndr. 2017 Dec; 26(4): 243–250. Published online 2017 Dec 30. doi: 10.7570/jomes.2017.26.4.243
St-Onge, M P et al, “Body composition changes with aging: The cause or the result of alterations in metabolic rate and macronutrient oxidation?” Nutrition. 2010 Feb; 26(2): 152–155. Published online 2009 Dec 8. doi: 10.1016/j.nut.2009.07.004
Studenski, S A et al, “The FNIH sarcopenia project: rationale, study description, conference recommendations, and final estimates,” J. Gerontol. A. Biol. Sci. Med. Sci., vol. 69, no. 5, pp. 547–558, May 2014, doi: 10.1093/gerona/glu010.
McKee, A et al, “Obesity in the Elderly” In: Endotext [Internet]. South Dartmouth (MA): MDText.com, Inc.; 2000.
Van Der Valk, E S et al, “A comprehensive diagnostic approach to detect underlying causes of obesity in adults” Obesity Reviews First published: 01 March 2019 https://doi.org/10.1111/obr.12836
Hetherington-Rauth, M et al, “Comparison of direct measures of adiposity with indirect measures for assessing cardiometabolic risk factors in preadolescent girls” Nutr J. 2017; 16: 15. Published online 2017 Feb 23. doi: 10.1186/s12937-017-0236-7
Janssen, I et al, “Waist circumference and not body mass index explains obesity-related health risk” The American Journal of Clinical Nutrition, Volume 79, Issue 3, March 2004, Pages 379–384, https://doi.org/10.1093/ajcn/79.3.379
Robert Ross et al, “Waist circumference as a vital sign in clinical practice: a Consensus Statement from the IAS and ICCR Working Group on Visceral Obesity” Nat Rev Endocrinol. 2020; 16(3): 177–189. Published online 2020 Feb 4. doi: 10.1038/s41574-019-0310-7
Yanai, H et al, “The underlying mechanisms for development of hypertension in the metabolic syndrome” Nutr J. 2008; 7: 10. Published online 2008 Apr 17. doi: 10.1186/1475-2891-7-10
Arenillas, J F et al, “The Metabolic Syndrome and Stroke - Potential Treatment Approaches” Stroke Originally published 31 May 2007 https://doi.org/10.1161/STROKEAHA.106.480004
Lin, H et al, “The prevalence, metabolic risk and effects of lifestyle intervention for metabolically healthy obesity: a systematic review and meta-analysis: A PRISMA-compliant article” Medicine (Baltimore). 2017 Nov; 96(47): e8838. Published online 2017 Nov 27. doi: 10.1097/MD.0000000000008838
Hinnouho, G M et al, “Metabolically healthy obesity and risk of mortality: does the definition of metabolic health matter?,” Diabetes Care, vol. 36, no. 8, pp. 2294–2300, Aug. 2013, doi: 10.2337/dc12-1654.
Eknoyan, G. “Adolphe Quetelet (1796–1874) — the average man and indices of obesity” Nephrology Dialysis Transplantation, Volume 23, Issue 1, January 2008, Pages 47–51, https://doi.org/10.1093/ndt/gfm517
Abou Ziki, M D et al, “Metabolic Syndrome: Genetic Insights into Disease Pathogenesis” Curr Opin Lipidol. 2016 Apr; 27(2): 162–171. doi: 10.1097/MOL.0000000000000276
Kolb, H et al, “Environmental/lifestyle factors in the pathogenesis and prevention of type 2 diabetes.” BMC Med 15, 131 (2017). https://doi.org/10.1186/s12916-017-0901-x
Jensen, M D “Role of Body Fat Distribution and the Metabolic Complications of Obesity” J Clin Endocrinol Metab. 2008 Nov; 93(11 Suppl 1): S57–S63. doi: 10.1210/jc.2008-1585
Wildman, R P et al, “The Obese Without Cardiometabolic Risk Factor Clustering and the Normal Weight With Cardiometabolic Risk Factor Clustering: Prevalence and Correlates of 2 Phenotypes Among the US Population (NHANES 1999-2004),” Arch. Intern. Med., vol. 168, no. 15, pp. 1617–1624, Aug. 2008, doi: 10.1001/archinte.168.15.1617.
Bhaskaran, K et al, “Association of BMI with overall and cause-specific mortality: a population-based cohort study of 3.6 million adults in the UK” Lancet Diabetes Endocrinol. 2018 Dec; 6(12): 944–953. doi: 10.1016/S2213-8587(18)30288-2
8 τρόποι για να διαχειριστείτε το άγχος και να ξεπεράσετε τα ψυχικά εμπόδια στην απώλεια βάρους
Πώς αντιμετωπίζετε το άγχος; Οι αντιδράσεις σας μπορεί να επηρεάζουν το βάρος σας. Ακολουθούν 8 τρόποι για να διαχειριστείτε το άγχος και να ξεπεράσετε τα ψυχικά εμπόδια στην απώλεια βάρους.
Επιπτώσεις της παχυσαρκίας στην υγεία και οφέλη της απώλειας βάρους
Μειώστε τους κινδύνους υγείας που προέρχονται από την παχυσαρκία και δείτε τα οφέλη με την απώλεια 5%, 10%, 15% ή περισσότερο του σωματικού σας βάρους.
