Η απώλεια έως και 5% του σωματικού σας βάρους μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2- μια συχνή επιπλοκή της παχυσαρκίας. Ένα πρόγραμμα αλλαγής τρόπου ζωής που αναγνωρίστηκε από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ, κατέδειξε μειωμένο κίνδυνο κατά 58% σε άτομα που πέτυχαν απώλεια βάρους 7%.

Σε άτομα άνω των 60 ετών που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία, μια μέση απώλεια βάρους κατά 5,7% βελτίωσε την οστεοαρθρίτιδα γόνατος. Οι συμμετέχοντες βίωσαν λιγότερο πόνο και δυσφορία, βελτιωμένη κινητικότητα και καλύτερη συνολική λειτουργία του γόνατος. Επιπλέον, μια μέση απώλεια βάρους 5,1 kg σε άτομα που ζουν με παχυσαρκία έδειξε να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας κατά 50% και πλέον.

Η διαβίωση με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε πολλές σοβαρές παθήσεις και να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού επεισοδίου και αγγειακών παθήσεων. Παράγοντες όπως η αρτηριακή πίεση, η χοληστερόλη και τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα επηρεάζονται από το βάρος, κι έτσι μπορούν να συμβάλουν στην εμφάνιση καρδιακών παθήσεων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η απώλεια 5-10% του αρχικού σωματικού βάρους, οδηγεί σε σημαντική βελτίωση της αιμοσφαιρίνης A1c, των τριγλυκεριδίων, της αρτηριακής πίεσης και της LDL χοληστερόλης. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η διατήρηση της απώλειας βάρους έχει τον ίδιο αντίκτυπο στους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την αρχική κατηγορία ΔΜΣ τους. Οι βελτιώσεις στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου συνεχίζονται, όσο συνεχίζεται η απώλεια βάρους.

Υπάρχουν κίνδυνοι υγείας από την παχυσαρκία, οι οποίοι σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Η παχυσαρκία συνδέεται με την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος, την τόνωση της χρόνιας φλεγμονής χαμηλού βαθμού και την αρνητική επίδραση στην ανοσία απέναντι στις λοιμώξεις και την εξέλιξη χρόνιων νοσημάτων. 

Η απώλεια βάρους μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερους προφλεγμονώδεις δείκτες στο αίμα, που ονομάζονται κυτοκίνες, για άτομα που ζουν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία. Αυτό μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη χρόνιων νοσημάτων.

Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που λαμβάνουν ορμονοθεραπεία αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού.

Σε μια κλινική δοκιμή σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία, η απώλεια βάρους τουλάχιστον 5% μείωσε τις συγκεντρώσεις οιστρογόνων στον ορό του αίματος, καθώς και άλλων πιθανών βιοδεικτών καρκίνου του μαστού. Ομοίως, μια ξεχωριστή μελέτη επιβεβαίωσε χαμηλότερα επίπεδα φλεγμονωδών βιοδεικτών σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία και έχασαν 5% ή περισσότερο του σωματικού βάρους. Αυτό υποδηλώνει ότι ακόμη και ένας μέτριος βαθμός απώλειας βάρους θα μπορούσε να έχει αξιοσημείωτη επίδραση στον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.

Η μείωση οιστρογόνων και φλεγμονωδών δεικτών σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρκίνου (Tamimi et al., Campbell et al., Imayama et al.).

Το υπερβολικό βάρος μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα του ύπνου σας. Σε έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο John Hopkins, τα άτομα που ζουν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία σημείωσαν προβλήματα που σχετίζονται με τον ύπνο, όπως:

• Αϋπνία

• Κόπωση κατά τη διάρκεια της ημέρας

• Υπνηλία

• Ανήσυχος ύπνος

• Χρήση ηρεμιστικών για την υποβοήθηση του ύπνου

Η μελέτη διαπίστωσε ότι η απώλεια σωματικού λίπους, ιδίως γύρω από το στομάχι, ήταν πολύ σημαντική για τη βελτίωση της ποιότητας ύπνου.

Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, οι ενήλικες που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία και έχασαν 5% ή περισσότερο του αρχικού σωματικού τους βάρους, απόλαυσαν περισσότερο και ποιοτικότερο ύπνο μέσα σε 6 μήνες. Όσοι αρχικά είχαν αναφέρει ήπια ή μεγαλύτερα συμπτώματα κατάθλιψης, είδαν επίσης βελτίωση της συνολικής τους διάθεσης σε βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη περίοδο.

Διαβάστε αυτό το άρθρο για συμβουλές σχετικά με τον ύπνο..

Ο πλεονάζον λιπώδης ιστός δημιουργεί φλεγμονώδεις μεσολαβητές, που επηρεάζουν τους ιστούς των αρθρώσεών σας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη φλεγμονή και πόνο που σχετίζεται με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ).

Η διαβίωση με παχυσαρκία μειώνει επίσης κατά 47% την πιθανότητα επίτευξης διαρκούς ύφεσης (απουσία συμπτωμάτων ΡΑ ή έλεγχος των συμπτωμάτων), ως απάντηση στην αντιρευματική φαρμακευτική αγωγή. 

Σε μια αναδρομική μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από ασθενείς με ΡΑ για αρκετά χρόνια. Το 67% των συμμετεχόντων ζούσε με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία. Η απώλεια 5 ή περισσότερων κιλών συνδέθηκε με σημαντικές βελτιώσεις στη ΡΑ, σχετικά με την ευαισθησία, τον πόνο και τη λειτουργία των αρθρώσεων. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι συμμετέχοντες ωφελήθηκαν όταν έχασαν οποιαδήποτε ποσότητα βάρους, όμως όσο περισσότερο βάρος έχαναν, τόσο πιο θετικά αποτελέσματα είχαν στην ευαισθησία, τον πόνο και τη λειτουργία των αρθρώσεων.

Έχει παρατηρηθεί ότι η απώλεια βάρους μειώνει τα σημάδια και τα συμπτώματα της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας.

Κατά τη διάρκεια μιας μελέτης 52 εβδομάδων, οι ασθενείς με μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα που έχασαν έως και 5% του σωματικού βάρους, παρουσίασαν αξιοσημείωτες βελτιώσεις στην υγεία τους, όπως:

• Μείωση του λίπους στο ήπαρ

• Πλήρης ύφεση της στεατοηπατίτιδας (25%)

• Χαμηλότερα επίπεδα δραστηριότητας της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (47%)

• Υποχώρηση της ίνωσης (19%)

Ωστόσο, τα μεγαλύτερα οφέλη παρατηρήθηκαν σε ασθενείς που έχασαν 10% ή περισσότερο του σωματικού τους βάρους:

• Τα υψηλότερα ποσοστά μείωσης της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας

• Πλήρης ύφεση της μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας (90%)

• Υποχώρηση της ίνωσης

Μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες που έχασαν το 10-15% του αρχικού σωματικού τους βάρους, είχαν σημαντική κλινική βελτίωση της αρτηριακής πίεσης.

Οι συμμετέχοντες που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, παρουσίασαν μέση μείωση της συστολικής τους πίεσης κατά 9 mmHg. Επωφελήθηκαν επίσης από σημαντικές βελτιώσεις και σε άλλους παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου.

Μια μετα-ανάλυση τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών έδειξε ότι η απώλεια 1 κιλού σωματικού βάρους σχετιζόταν με περίπου 1 mmHg μείωση της αρτηριακής πίεσης. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της απώλειας βάρους στην πρόληψη και την αντιμετώπιση της υπέρτασης.

Η απώλεια 15% ή λιγότερο του σωματικού σας βάρους, βοηθά στη μείωση των συγκεντρώσεων της «κακής» LDL χοληστερόλης, των τριγλυκεριδίων και των επιπέδων της ολικής χοληστερόλης.

Σε μια μετα-ανάλυση περισσότερων από 70 τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών, η απώλεια βάρους μέσω αλλαγών στον τρόπο ζωής, φαρμακολογικών ή/και χειρουργικών παρεμβάσεων, συσχετίστηκε με στατιστικά σημαντικές αλλαγές στα λιπίδια του ορού.

Η ανάπτυξη ορισμένων μορφών καρκίνου (συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του παχέος εντέρου, του παγκρέατος, των νεφρών, των ωοθηκών και του καρκίνου του μαστού μετά την εμμηνόπαυση) έχει συνδεθεί με την ύπαρξη υπερβολικού λίπους, και αποτελεί κίνδυνο υγείας λόγω παχυσαρκίας.

Μια μελέτη σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες διαπίστωσε ότι η απώλεια περισσότερων των 9 κιλών του αρχικού σωματικού βάρους, μείωσε τον κίνδυνο για ορισμένους τύπους καρκίνου (όπως του μαστού, του ενδομητρίου και του παχέος εντέρου). Οι συμμετέχουσες είχαν 11% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο, σε σύγκριση με αυτές που δεν έχασαν το ίδιο βάρος.

Ο υψηλότερος ΔΜΣ συνδέεται με μειωμένη ποιότητα ζωής σεξουαλικά, ιδιαίτερα στις γυναίκες και σε υποψηφίους για γαστρική παράκαμψη. Άτομα που ζουν με παχυσαρκία ανέφεραν σημαντικές βελτιώσεις στη σεξουαλική ποιότητα ζωής με την απώλεια κατά μέσο όρο 13% του σωματικού βάρους. Δήλωσαν ότι ένιωθαν πιο ελκυστικοί και είχαν αυξημένη σεξουαλική επιθυμία. Το μεγαλύτερο μέρος της βελτίωσης παρατηρήθηκε στους πρώτους τρεις μήνες, όταν οι συμμετέχοντες είχαν χάσει κατά μέσο όρο 11,8% του σωματικού βάρους.

Διεξήχθη μια μελέτη σχετικά με τη στυτική λειτουργία σε άνδρες που ζουν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Οι συμμετέχοντες σε θεραπεία απώλειας βάρους έχασαν κατά μέσο όρο 9,9% του σωματικού βάρους. Ένα μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των συμμετεχόντων διατήρησε ή βελτίωσε τη στυτική του λειτουργία κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Μια άλλη μελέτη διεξήχθη σε γυναίκες που ζουν με παχυσαρκία και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Ανέφεραν ότι η εντατική παρέμβαση στον τρόπο ζωής με απώλεια βάρους περίπου 7,6 κιλά, βελτίωσε τη σεξουαλική τους λειτουργία.

Οι ερευνητές μελέτησαν μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που συμμετείχαν σε ένα διατροφικό πρόγραμμα σχεδιασμένο για τη μείωση του διαιτητικού λίπους και την αύξηση της πρόσληψης φρούτων, λαχανικών και φυτικών ινών. Οι γυναίκες που έχασαν τουλάχιστον 10% του βάρους τους, αύξησαν τις πιθανότητες για λιγότερα ή καθόλου συμπτώματα εμμηνόπαυσης, όπως εξάψεις και νυχτερινές εφιδρώσεις, σε διάστημα ενός έτους.

Η απώλεια βάρους συνιστάται συχνά ως αντιμετώπιση της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας (OSA). Η υπνική άπνοια είναι μια δυνητικά σοβαρή πάθηση, που προκαλεί περιστασιακές διακοπές της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν άτομα με υπνική άπνοια και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και διαπίστωσαν ότι η σοβαρότητα της υπνικής άπνοιας μειώθηκε μετά την απώλεια βάρους. Οι συμμετέχοντες που έχασαν 10 κιλά ή περισσότερα (περίπου 10% του μέσου σωματικού βάρους των συμμετεχόντων) παρουσίασαν τη μεγαλύτερη μείωση των συμπτωμάτων υπνικής άπνοιας.

Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η απώλεια βάρους κατά 10% ήταν αποτελεσματική στη διαχείριση της αναπνοής των συμμετεχόντων με διαταραχές του ύπνου, οδηγώντας σε έναν πιο ξεκούραστο νυχτερινό ύπνο.

Η απώλεια βάρους μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερα επεισόδια ακράτειας ούρων.

Οι γυναίκες που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία και είχαν ακράτεια ούρων, παρουσίασαν αξιοσημείωτες βελτιώσεις μετά από ένα 6μηνο πρόγραμμα απώλειας βάρους που περιελάμβανε δίαιτα και άσκηση. Με μέση απώλεια βάρους 8%, οι συμμετέχουσες είχαν 47% λιγότερα επεισόδια ακράτειας ούρων σε σύγκριση με το 28% των συμμετεχουσών που δε διαχειρίστηκαν το βάρος τους. Συνολικά, οι περισσότερες γυναίκες στην ομάδα απώλειας βάρους ανέφεραν σημαντικά κλινικά αποτελέσματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αριθμός των επεισοδίων ακράτειας, ακράτειας από άγχος και επιτακτικής ακράτειας μειώθηκε κατά 70%.

Το υπερβολικό βάρος έχει συνδεθεί αρνητικά με τη γνωστική λειτουργία. Ομοίως, η διαβίωση με παχυσαρκία ως μεσήλικας έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο άνοιας και νόσου Αλτσχάιμερ.

Όταν υπέρβαρες μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες τέθηκαν σε δίαιτα για 6 μήνες, χάνοντας κατά μέσο όρο 9,2% του σωματικού βάρους, οι ερευνητές παρατήρησαν σημαντική βελτίωση της επεισοδιακής τους μνήμης.

Το υπερβολικό βάρος έχει συνδεθεί αρνητικά με τη γνωστική λειτουργία. Ομοίως, η διαβίωση με παχυσαρκία ως μεσήλικας έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο άνοιας και νόσου Αλτσχάιμερ.

Όταν υπέρβαρες μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες τέθηκαν σε δίαιτα για 6 μήνες, χάνοντας κατά μέσο όρο 9,2% του σωματικού βάρους, οι ερευνητές παρατήρησαν σημαντική βελτίωση της επεισοδιακής τους μνήμης.

Μια απώλεια βάρους 5-10% μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερα κύτταρα του ανοσοποιητικού που προκαλούν φλεγμονές, και η περαιτέρω απώλεια σε ακόμα μεγαλύτερες βελτιώσεις.

Μια κλινική δοκιμή διερεύνησε τις επιδράσεις της απώλειας βάρους στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος σε άτομα με ΔΜΣ άνω των 35 kg/m2 και με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 ή προδιαβήτη. Οι συμμετέχοντες έχασαν κατά μέσο όρο 13,5% του σωματικού βάρους και βελτίωσαν την αντιφλεγμονώδη ανοσολογική τους ισορροπία.

Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία και έχασαν περισσότερο από 15% του σωματικού βάρους, παρουσίασαν τριπλάσια επίπεδα βιταμίνης D κατά τη διάρκεια της μελέτης, ανεξάρτητα από τη διατροφή τους. Η βιταμίνη D βοηθά στη μείωση της φλεγμονής, επηρεάζοντας την ανάπτυξη των κυττάρων και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Σε μια μελέτη του Ινστιτούτου Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, οι ερευνητές παρακολούθησαν ενήλικες που ζούσαν με παχυσαρκία για μια μέση περίοδο 10,9 ετών. Οι συμμετέχοντες έχασαν κατά μέσο όρο 18,3% του σωματικού βάρους μέσω χειρουργικής επέμβασης. Αυτό οδήγησε σε 24% χαμηλότερη θνησιμότητα κατά την περίοδο της μελέτης.

Τα άτομα με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία έχουν συχνότερη επιθυμία για επεξεργασμένα και υψηλής θερμιδικής αξίας τρόφιμα κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και εκτός της ώρας γευμάτων.

Μια μελέτη σε γυναίκες που ζούσαν με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία έδειξε ότι η απώλεια βάρους κατά 14,6% περίπου προκάλεσε λιγότερη επιθυμία για ζαχαρούχες τροφές, λιγότερες λιγούρες και καλύτερη ρύθμιση της όρεξης.

Μάθετε γιατί έχουμε λιγούρες για ζάχαρη και άλλα ανθυγιεινά τρόφιμα εδώ.

Ενώ οι παράγοντες κινδύνου για ορισμένες χρόνιες παθήσεις βελτιώνονται με τη μέτρια απώλεια βάρους, υπάρχουν περαιτέρω οφέλη. Παράγοντες υγείας, όπως η αρτηριακή πίεση και οι συγκεντρώσεις λιπιδίων στο αίμα, έχουν γραμμική σχέση με την απώλεια βάρους.

Η απώλεια περισσότερου βάρους μπορεί να βελτιώσει τους δείκτες υγείας που σχετίζονται με χρόνιες παθήσεις. Μειώνει τους παράγοντες κινδύνου για παθήσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις, τα εγκεφαλικά επεισόδια και ο σακχαρώδης διαβήτης. Η απώλεια 10-15% του σωματικού σας βάρους, αυξάνει την πιθανότητα ανακούφισης από τα συμπτώματα παθήσεων όπως η αποφρακτική υπνική άπνοια και η μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα.