Ferðalag mitt með offitu: frá því að borða mér til huggunar til þess að vera fyrirsæta í yfirstærð

Ég á svo erfitt með að tala um líf mitt vegna þess að þá verð ég að opna hluta af sjálfri mér, hluta sem flestir vilja ekki sýna, eða gætu það ekki.

Ég átti erfitt þegar ég var barn. Faðir minn var áfengissjúklingur og beitti móður mína líkamlegu ofbeldi. Og þegar hann sló ekki móður mína sló hann mig. Ég var mjög örvæntingarfullt barn og lífið var barátta. Ég var líka misnotuð kynferðislega.

Svo ég byrjaði að „borða mér til huggunar“. Til að geta þolað þau áföll sem ég upplifði var ég vön að borða súkkulaðistykki. Ég fór inn í herbergið mitt og þó að ég upplifði ennþá allar tilfinningarnar og sársaukann, borðaði ég súkkulaðið mitt og fannst að mér liði aðeins betur.

Ég byrjaði líka að þyngjast og furðaði mig á því hvað væri eiginlega að gerast með mig. Bræður mínir voru grannir og íþróttamannslegir og við borðuðum sama morgunmat, kvöldmat og millibita. Það eina sem ég gerði öðruvísi var að borða súkkulaði til að mér liði betur.

Þá spólum við áfram þar til ég er 28 ára móðir, 180 kg og með mikla fitu á maganum...

Á morgnana þegar ég vaknaði og sneri mér í rúminu gerðist það eitt sinn að það tognaði vöðvi í síðunni. Þá reyndi ég að lyfta maganum yfir á meðan ég sneri mér. Og ég hugsaði: Á ég einhver nærföt sem ég lít að minnsta kosti aðeins sómasamlegri út í? Eða ég hugsaði: Læknarnir vilja taka mál af mér og þá sjá þeir húðfellingarnar og sýkingarnar.

Á baðherberginu þurfti ég að taka hurðina af sturtunni af því að líkamlega komst ég ekki fyrir í sturtuklefanum. Síðan myndi ég lyfta hverri húðfellingunni af annarri og hreinsa sýkingarnar, bæði sýnileikann og lyktina.

„Ég fór til læknisins og sem betur fer komst ég að lokum í offituaðgerð. Ég missti meira en 90 kg, sem var helmingurinn af þyngdinni minni. Það var það allra besta, ég hugsaði bara: Guð minn góður, nú á ég mér líf.“

Þegar ég léttist varð ég fyrsta fyrirsætan í yfirstærð á Írlandi og skrifaði bók um það að efla konur til þess að láta sér líða vel með sig sjálfar. Því að þegar öllu er á botninn hvolft... óháð því í hvaða stærð þú ert, áttu skilið að fara á fætur á morgnana, horfa á þig í speglinum og líða vel með sjálfa þig, og átt skilið að vera í fötum sem eru í þinni stærð.

Nú eru 13 ár frá því að ég fór í skurðaðgerðina. Ég er ennþá með offitu og hef bætt á mig 25 kílóum. Ég fer í heilsurækt og ég borða hollan mat af því að aðgerðin gerir það að verkum að ég get bara borðað mjög litla skammta í einu. Ég legg áherslu á að borða ávexti, hnetur, grænmeti og mikið af próteini. Ég stunda hugleiðslu á morgnana og stunda líka jóga. Ég er nokkuð hraust.

Ég lít á þetta þannig: Þú hefur verið alltof hörð við sjálfa þig, og þú hefur fyrirlitið sjálfa þig og hefur leyft þér að segja hluti sem þú myndir aldrei leyfa öðrum að segja. Breytingarnar eiga að byrja með því að þér þyki vænt um sjálfa þig. Þú átt að byrja á að meta sjálfa þig að verðleikum, óháð því hver stærð þín er, eða hversu mikið þú vegur. Þegar þú hugsar jákvætt getur þú byrjað að gera litlu breytingarnar í lífinu til að takast á við offituna, og þá getur þér farið að líða miklu betur.